Waarom ik ren, waarom ik vlucht.
Gevangengenomen. Verschrikt.
Het spijt me, wil ik fluisteren.
Mijn fout is het ook. Alleen de mijne. Niets meer, niets minder.
Ergens, zou ik willen vliegen. Ver, ver weg.
Niet tegengehouden door het lichaam dat wordt gehinderd door
de zwaartekracht.
Vliegen, zou ik willen.
Vliegen over mijn muur
van twijfels en angsten.
Niet bang voor het toekomende,
stoppen mezelf te zijn,
vliegen zou ik willen.
Maar hoe vliegen,
als mijn benen me niet eens
kunnen
dragen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten