mark ryden
Misschien breekt mijn rug wel. Nog één stoot, één stomp, één klop, en ik breek doormidden als was ik een porseleinen pop. De regen domineert deze avond. Ik hoor de wind aggresief ruisen, zo bruut, dat hij alles lijkt te snijden. Zouden de mensen de zon haten, mochten we leven, ergens, op een planeet waar het alleen regende? De regen hier alleszinds valt en valt, stopt dan weer en even bruusk als zij gestopt is, herbegint ze weer. Het is een chaos. Ook in mijn hoofd. Ik ben dankbaar voor de drukte waarin ik me nu bevind. Ik moet werken, werken, mag niet stoppen omwille van mijn wisselende gemoed. Bedankt, werk. Door jou zweven mijn gedachten, zweven de oneindige woordenstromen weg, worden vervangen door hopen informatie en cijfers.
"Wiskunde". Wis betekent weten, kunde is de leer. De leer van het weten. Waarom weet ik dan niet waarom mijn gedachten me levend opknagen? Wist ik het maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten