Het is de sneeuw, die alles wit en helder maakt. Zo lijkt het... alleszinds. Iedereen is nog even ingewikkeld en koel, gesloten en onuitnodigend. We lopen door. Keren ons niet om. We zijn een gezamenlijke stroom van gedachten en gezichten, verborgen achter duizenden woorden, duizend blikken. Niets staat stil, alles loopt en gaat. De tijd vliegt. Wij rennen. Doen niets dan tijd achterna rennen.
Als we lang genoeg geloven, dat leven staat voor onze dromen achterna gaan, zullen de dromen dan, als wij stoppen ze na te jagen... ons achtervolgen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten